Εάν και εφ’όσον.

Μετά από πολλά χρόνια ξαναείδα χθες μια ταινία, από εκείνες που στην εποχή τους χαρακτηριζόντουσαν υπερπαραγωγές. Τότε υπήρχαν αίθουσες κινηματογραφικές, που προγραμματιζόμασταν για να παραβρεθούμε στην προβολή, φορούσαμε το κουστούμι μας, γυαλίζαμε τα παπούτσια μας, και ομαδικά παρακολουθούσαμε τα τεκταινόμενα στην οθόνη. Σήμερα αυτή η αίσθηση χάθηκε, υποβαθμίστηκε αυτή η διασκέδαση, αφού μπορείς να βλέπεις τέτοιες παραγωγές, στο καναπέ με τις παντόφλες ή ακόμα και στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, εργαλείο υποτίθεται του γραφείου για παραγωγική εργασία. Έτος 1971 και τίτλος ο Παπαφλέσσας. Γνωστή η ιστορία του ήρωα, δεν θα ασχοληθώ με αυτή καθαυτή, αλλά με την διαχρονικά ίδια αντίδραση του Έλληνα πολιτικού.
Στην σύναξη λοιπόν, που γίνεται για να πείσουν το πρίγκιπα Υψηλάντη, να αναλάβει την ηγεσία, αυτός αγορεύει και λέει: αν μεν αυτό ….. αν δε εκείνο… και ξανά αν μεν και αν δε, και πάει λέγοντας, ο ήρωας μας αντιδρά οργισμένα, όχι πια αν δε και αν μεν καιρός για δράση καιρός για αποφάσεις, είναι βλέπεις αυτός που δεν αποφασίζει θα έλεγα με τα σημερινά δεδομένα αντιπολίτευση.
Κατά την διάρκεια του αγώνα, σε ένα σπίτι που συνεδριάζουν οι επικεφαλείς, μπαίνει ο Τούρκος και όλοι μαζί υποκρίνονται πως τάχα θα γίνει βάπτιση και μαζευτήκαν. Η εκμετάλλευση και η κοροϊδία της πίστης, για λόγους εθνικού συμφέροντος.
Περνά ο καιρός, κάνει ο Ρωμιός κράτος, γεμίζουν οι φυλακές αγωνιστές, και ο Παπαφλέσσας είναι Μινήστρος, (υπουργός). Επιπλήττει τον γραμματέα του για μια απάντηση σε επιστολή, Όχι, Όχι, έτσι διαόλου καλαμαρά, θα προτάξεις, εάν και εφ’ όσον, διότι το εάν και εφ’ όσον αύριο το γυρίζεις, και σημαίνει τα ανάποδα. Ο γραμματέας απλώνει το χέρι να πάρει πίσω τη επιστολή, και ο Μινήστρος τον βλέπει καχύποπτα. –Είσαι μαζί μου άραγε- και ο καλαμαράς φοβισμένα –Εσύ θα πρέπει να το ξέρεις Μινήστρο- με το σαρδόνιο χαμόγελο που πάντα χαρακτηρίζει τους πολιτικούς αποφαίνεται –τ’άμαθες τα υπουργικά τερτίπια διαόλου καλαμαρά-.
Πόσο καλλίτερος θα ήταν ο κόσμος αν δεν ξέραμε τα υπουργικά τερτίπια, αν δεν λέγαμε ΕΑΝ και ΕΦ’ ΟΣΟΝ. Αν ήμασταν ειλικρινείς στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, από όποιο πόστο και να βρισκόμαστε, και ήμασταν αυθεντικοί στην συμπεριφορά μας και κρατούσαμε τη εντολή:
Μτ Ε-37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.