Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Ο Γλάρος


Ατέλειωτες ώρες έχω ξοδέψει παρατηρώντας την θάλασσα. Σήμερα εντύπωση, μου, έκαμε ένας γλάρος. Τα πουλιά στην αυλή μας, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, κάθε βράδυ τα σπουργίτια θα περάσουν να ξαποστάσουν στα αλμυρίκια, και να πάνε για ύπνο, κοράκια συχνά πυκνά, για να καθαρίζουν το περιβάλλον από ψοφίμια, πάντα σε ζυγό αριθμό, αυτά τα πουλιά είναι μονογαμικά, και όταν λείψει το ένα από τα δύο, το άλλο δεν ξανακυνηγά περιμένοντας από την κοινότητα να το τροφοδοτήσει.
Γλάροι, πολλοί γλάροι. Συνήθως όταν βλέπουμε αυτά τα πουλιά να βγαίνουν έξω στην στεριά, έρχεται κακοκαιρία. Τα βραχάκια γεμίζουν από γλάρους πολλές φορές. Κάποιες φορές φέρνουν και τα μικρά γλαράκια για εκπαίδευση, άλλοτε μεμονωμένα πουλιά κάθονται ακούνητα, ή ολόκληρο σμήνος κολυμπά και ταυτόχρονα ψαρεύει. κάποια φορά ένας γλάρος πιάστηκε στην σημαδούρα του δικτυού που είχε ο ψαράς απλώσει, και γύρω του γινόταν χαλασμός από φωνές και φτερουγίσματα των υπολοίπων, που προσπαθούσαν να τον ελευθερώσουν. Ο σημερινός γλάρος, μου, έκαμε ιδιαίτερη εντύπωση. Το κύμα ήταν αρκετά δυνατό, άλλο πουλί δεν υπήρχε όσο έβλεπε το μάτι και αυτός μέσα στην θάλασσα έμοιαζε να απολαμβάνει το μπάνιο του. Τα κύματα περνούσαν κι έσκαγαν στα βραχάκια και αυτός απτόητος έκανε τα τσαλιμάκια του. Με έβαλε σε σκέψεις, μήπως είναι γέρικο και έφτασε η ώρα του, και όπως πολλά ζωντανά έφυγε μακριά από την κοινότητα; Μήπως είναι κανένας τζαναμπέτης που τον διώξανε τα υπόλοιπα; Μήπως έχασε τον προσανατολισμό του; Μήπως; Μήπως; Μήπως;
Και η αναγωγή στην ανθρώπινη κοινωνία ήταν φυσικό επόμενο στο μυαλό μου. Υπάρχουν στην ζωή μοναχικοί άνθρωποι που τραβούν τον δρόμο τους. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί άραγε να είναι μόνοι; Είναι από επιλογή μόνοι ή από εξαναγκασμό;
Σε κάθε περίπτωση η μοναξιά γεννά μελαγχολία. Όσες φορές μπορεί να είναι επιβεβλημένη, πρέπει να λογίζεται σαν φάρμακο, στην κατάλληλη δόση γιατρεύει, στην μεγαλύτερη σκοτώνει. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος από μια δεύτερη γνώμη για οποιοδήποτε θέμα, από το ποιό απλό μέχρι το πλέον σύνθετο, αλλιώς αυξάνεται ο εγωισμός του, αφού πάντα κάνει το θέλημα του χωρίς συμβιβασμούς.
Συνήθως είναι λιγομίλητος και κατασταλαγμένος στις απόψεις του, και αν δεν είναι σατράπης και κυριαρχικός, θα είναι το μόνιμο θύμα και ο καλόβολος. Είναι των ακραίων καταστάσεων είτε θετικά, είτε αρνητικά.
Αυτήν την μοναξιά σχολίασε και ο Θεός:
Γεν2:18 Καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεός Οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ’ αὐτόν.
Και έκαμε την γυναίκα σύντροφο και συμπλήρωμα του ανθρώπου. Μέσα στο παράδεισο και τον λυπήθηκε, όχι σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, την γεμάτη στενοχώριες και πίκρες.

Με την ευκαιρία που μιλάμε για πουλιά, επισκευτείτε αυτό το Blog http://tomonopatimou.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html
Τετάρτη 23-9-2009 Ένας φίλος, για να δείτε τη ευγνωμοσύνη ενός σπουργιτιού από την ανθρώπινη συμπεριφορά, και την ανταπόδοση της αγάπης


Τα γλαροπούλια εκπαιδεύονται

Δεν υπάρχουν σχόλια: