Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Ρεαλισμός

Ο καιρός καλά κρατεί, και όσο προκαλεί υλικές ζημίες είναι, τον αντέχουμε. Δεν μας επιτρέπει να εργαστούμε, αντιθέτως θα έλεγα μας επιβάλει να εξασκούμε το αγαπημένο σπορ της αμπελοφιλοσοφίας.
Θέμα επίκαιρο, πέρα από την κακοκαιρία που πλήττει την Σάμο εφέτος, σήμερα είναι ο πνιγμός 8 ανθρώπων στο Ποτοκάκι. Ενώ συνεχίζεται η έρευνα για την διάσωση άλλων 12. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν λαθρομετανάστες.
Σε μια κουβέντα ακούγονται λογιών λογιών απόψεις, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμαι σε όλα. Υπάρχουν όμως και οι αντικρουόμενες κατά μέτωπο, ή οι διαμετρικά αντίθετες κατ’ άλλη έκφραση.
Λέει λοιπό ο ρεαλιστής, όπως ονομάζει τον εαυτό του, <ευτυχώς που πνιγήκανε, και δεν θα δημιουργήσουν προβλήματα>. <ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα μας, και όποιος θέλει έρχεται, επεμβαίνει όμως ο Θεός που αγαπά την πατρίδα μας και καθαρίζει>. <ας είμαστε ρεαλιστές>.
Μου κίνησε την περιέργεια, και έψαξα το λεξικό, του Φυτράκη, για να βρω τον όρο, ρεαλισμός και βρήκα τα εξής:

Ο ρεαλισμός. ουσ. (φιλοσ.) η πραγματοκρατία, η αντίληψη ότι υπάρχει μια αυτοτελής, ανεξάρτητη από την ανθρώπινη νόηση πραγματικότητα(αισθητ.) η πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητας στη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες/ Τρόπος σκέψης ή συμπεριφορά που βασίζεται στα γεγονότα, στην εκτίμηση της πραγματικότητας και απορρίπτει το συναίσθημα ή την φαντασία
Ρεαλιστής θηλ ρεαλίστρια
Οπαδός του φιλοσοφικού ή αισθητικού ρεαλισμού/ Ο άνθρωπος που βασίζει τις πράξεις του στην αντίληψη της πραγματικότητας.

Έχει άρα όρια ο ρεαλισμός;
Αυτός που ξεκίνησε από την άκρη του κόσμου προσπαθώντας να επιβιώσει, δεν είναι ρεαλιστής; Ίσα ίσα, αυτός είναι. Πραγματιστής και ρεαλιστής, ακόμα και οραματιστής, καθώς οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον, από αυτό το κακό παρόν που ζεί.
Ρεαλιστής είναι εκείνος που βλέποντας την σκληρή πραγματικότητα, δεν διστάζει να πάρει και την οικογένεια μαζί του, πέφτει στην θάλασσα, βλέποντας την τρικυμία, είναι σίγουρος πως αν δεν φτάσει αυτήν την στιγμή στην στεριά, δεν θα φτάσει ποτέ. Αν αυτή η στεριά λέγεται Ποτοκάκι Σάμου, ή όπως αλλιώς, λίγη σημασία έχει.
Γιατί άραγε πρέπει να κολλάμε ετικέτες μόνοι μας; Ας αφήσουμε τους άλλους να μας χαρακτηρίζουν. «Εγώ είμαι λέει ρεαλιστής.» Με για σου και χαρά σου, άσε όμως τον τίτλο αυτόν να στον δώσει η κοινωνία, ή έστω ο περίγυρος που συναναστρέφεσαι.
Μένω δίπλα στην θάλασσα, και έτυχε να δώ, τέτοιους φουκαράδες ανθρώπους να βγαίνουν από την θάλασσα. Να αμολούν τα τζάκετ στο κύμα, για να παραπλανήσουν τους λιμενικούς. Τρυπώνουν σε εσοχές βράχων, και μετά από πέντε και παραπάνω ώρες, αφού έχουν στεγνώσει, φοράνε καθαρά ρούχα, και παίρνουν το δρόμο προς το λιμάνι. Αν φτάσουν στο καράβι για τον Πειραιά χωρίς να συλληφθούν, τότε τα καταφέρανε. Βλέπεις λοιπόν στην άσφαλτο ομάδες, των τριών ή τεσσάρων ατόμων, με απόσταση εκατό μέτρων μεταξύ τους, να βαδίζουν. Αυτοί δεν είναι ρεαλιστές;
Τα τελευταία χρόνια δεν βγαίνουν πλέον από τα μέρη μας, γιατί οι αλιείς απλώνουν δίκτυα, και δυσκολεύονται, πάνε από άλλα μέρη του νησιού, όπως το Ποτοκάκι

Δεν υπάρχουν σχόλια: