Οι εξαιρέσεις

Έχουμε μάθει να λέμε πως η φύση δεν κάνει εξαιρέσεις, αλλά όπως και στην γραμματική έτσι και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Κάθε πρωί ανοίγοντας το νοτινό παραθύρι, στον πλάτανο με χαιρέταγε ένας κόρακας. Πίστευα πως αυτός είναι ο φίλος του ρόκυ. Εντύπωση μου προκαλούσε διότι είναι μονογαμικά πτηνά, που άμα χάσουν το ταίρι τους, κάθονται στην φωλιά και η κοινότητα τα φροντίζει, έτσι τουλάχιστον γράφουν οι πτηνολόγοι. Αυτός ήταν μονάχος και με είχε εντυπωσιάσει η οικειότητα του με το σκύλο.
Την εβδομάδα που πέρασε, τον είδα να γυρίζει γύρω από το μπαλκονάκι μας, δυο μέρες συνεχόμενες, ύστερα χάθηκε. Το άλλο πρωί δεν τον ξανάδα. Ο σκύλος άρχισε να τρώει όλο το φαγητό του. Εχθές που η ατμόσφαιρα μύρισε ψοφίμι, έψαξα να δώ από πού προέρχεται η οσμή αυτή. Ενώ συνήθως τα πουλιά πάνε μακριά και ψοφάνε, κάτω από το πλατάνι βρισκόταν το κουφάρι του κόρακα.
Τις γάτες και τα σκυλιά που πατάνε τα διερχόμενα αυτοκίνητα, έρχεται σμήνος κοράκων και τα καθαρίζει πριν βρωμίσουν, αυτό δεν το πλησιάσανε καθόλου. Έκαμα ένα λάκκο και το έχωσα.
Με έφαγε το ερώτημα, γιατί τα κοράκια τον έκαναν πέρα; Πως ο σκύλος έπαψε να του φυλάει μερίδιο από την τροφή; Τελικά έχουνε τα ζωντανά ειδικό κώδικα επικοινωνίας που αδυνατεί ο άνθρωπος να καταλάβει;