Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

προγεφυρώματα

Επειδή κατά την αποχώρηση χρησιμοποίησα τον στρατιωτικό όρο απαγκίστρωση οφείλω να συνεχίσω με την ίδια λογική. Έτσι λοιπόν αναφέρω προς τους αναγνώστες του Πυθαγόρα πως έπεσαν τα πρώτα προγεφυρώματα στην Κρήτη στο νέο μου κατάλυμα. Χρειάζεται αγώνας για γίνει η κατοχή και η εγκατάσταση, για την ώρα βρισκόμαστε στην φάση της αναζητήσεως εφεδρειών από τις φίλιες δυνάμεις και ευτυχώς υπάρχουν, είναι λιγοστές αλλά υπάρχουν και το ηθικό ακμαιότατον.


Δεν υπάρχει βέβαια το ειδυλλιακό παραλιακό μπαλκονάκι του Πυθαγόρα, υπάρχει όμως μια μεγάλη αυλή διαθέσιμη με λίγα οπωροφόρα δένδρα, μια λεμονιά μια μανταρινιά, μια μεγάλη συκιά και άλλα που δεν ανακάλυψα ακόμα τι παράγουν.
Πιστεύω πως θα υπάρχει και εδώ ευκαιρία για περισυλλογή. Πλεονέκτημα ίσως η μεγάλη απόσταση από την άσφαλτο που οδηγεί εδώ μόνο όσους έχουν πνευματικά ενδιαφέροντα, αποκλείοντας τους περίεργους, γι αυτό ίσως και να έχουμε ίσως ποιοτικότερα αποτελέσματα. Όπως και να έχει ο καιρός θα δείξει.
Αυτό είναι ένα πρόχειρο κειμενάκι στο τέλος του χρόνου και στην αρχή ενός νέου που εύχομαι να είναι για τον καθένα ότι νομίζει καλλίτερο.

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Υπομονή

Υπομονή, είναι η πρώτη επαφή απο την Κρήτη με μια εξαιρετικά αργή σύνδεση. Θα επανέλθω μόλις καταφέρω κάτι καλλίτερο.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Κωστας Μουντακης. Τα μπαρουτοκαπνισματα.

Οι συγκινήσεις του αποχαιρετισμού

Κάθε αποχαιρετισμός είναι και μια συναισθηματική δοκιμασία. Αυτό δεν είναι δυνατόν να μην ίσχυε και στην προκειμένη περίπτωση της δικής μου μετακινήσεως από την Σάμο προς την Κρήτη. Είναι πράγματι άξιον απορίας πόσοι άνθρωποι με πλησιάζουν αυτές τις ημέρες με τα μάτια δακρυσμένα. Δεν περίμενα πως αυτά τα χρόνια που βίωσα στο κατάλυμα του Αγίου Νικολάου θα γινόμουν τόσο δημοφιλής. Το γράφω με περισσή δόση υπερηφάνειας και εγωισμού. Αυτά τα χρόνια θα τα ονομάσω «Τα χρόνια της ωρίμανσης». Επειδή τώρα είμαι ώριμο φρούτο που σε λίγο σαπίζει.
Θέλω να γράψω και άλλα δεν γίνονται προτάσεις οι σκέψεις που μου έρχονται στο νου, ενώ σε λίγο είναι βέβαιο πως το κουδούνι θα κτυπήσει πάλι διακόπτοντας το όποιο συνειρμό κάνω. Εδώ σταματάω.
Είναι το τελευταίο κείμενο που αναρτώ από την Σάμο στον Πυθαγόρα. Όσο υπάρχει σύνδεση στο διαδίκτυο θα δίνω μια υποτυπώδη παρουσία για να μην ανησυχούν εκείνοι οι εκλεκτοί φίλοι που σε καθημερινή βάση αναρωτιούνται για μένα. Όταν σιγήσει θα σημαίνει πως πέρασα στην επόμενη φάση της μετακίνησης, και θα χρειαστούν μερικές ημέρες μέχρι να επιτευχθεί η νέα σύνδεση, οπότε οι αναγνώστες του Πυθαγόρα θα υποφέρουν πάλι από την παρουσία μου.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ- ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ- samosbook

Ζήλεψε ο Βοριάς

Μέχρι εχθές πίστευα πως η ζήλια είναι απαράδεκτη και μόνο ανθρώπινη συμπεριφορά, σήμερα νομίζω πως πρέπει ν’ αλλάξω γνώμη. Έγραφα πως φεύγοντας ο νοτιάς μπορεί να συνετισθεί και να φυσά λιγότερο, αφού είναι αμφίβολο αν κάποιος θα επιλαμβάνεται των καταστροφών του, και ζήλεψε την αναφορά αυτή ο βοριάς και μας άλλαξε τα φώτα.

Είναι πολλά τα Μποφώρ που έχει ο βοριάς δυο μέρες τώρα, φούσκωσε την θάλασσα τόσο που χτυπά μανιασμένη στην μάνδρα. Έβγαλε την σαβούρα τουλάχιστον δέκα μέτρα έξω, ενώ τα βραχάκια καλυφθήκανε από το νερό. Το πηγάδι έχει γεμίσει θάλασσα και οι βρύσες στο κατάλυμα βγάζουν αφρό. Τα δένδρα αποψιλώθηκαν και τα λουλούδια όλα από αλάτι μαράζωσαν. Το κρύο αντέχεται επειδή ο αέρας είναι δυνατός. Γιατί βοριά μας θύμωσες; Επειδή δεν σε ανέφερα; Σε αναφέρω τώρα και δεν λέω τα καλλίτερα λόγια για σένα.
Και πριν από λίγα χρόνια είχαμε της ίδιας εντάσεως βοριάδες και σε απόσταση περίπου 6 χιλιομέτρων από εδώ είχε ανεβεί η θάλασσα στον δρόμο και πλημύρισε σπίτια. Η χθεσινή κακοκαιρία απέκλισε την κυκλοφορία στους δρόμους. Σε κάποιες περιπτώσεις το κύμα ήταν τέτοιο που νόμιζες πως βρισκόσουν σε πλεούμενο, σύμφωνα με την αφήγηση ενός οδηγού σήμερα. Οι φρονιμότεροι οδηγοί προτίμησαν τον περιφερειακό δρόμο ως ασφαλέστερο. Φαίνεται πως ήρθε ο χειμώνας, καλώς να ορίσει.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

το μεγάλο κουράγιο


Πολλοί άνθρωποι έχουμε διάφορα προβλήματα υγείας και αντί να δοξάζουμε τον Θεό που μόνο τόσο ταλαιπωρούμαστε, παραπονιόμαστε και αγανακτούμε. Το video που υπάρχει στην προηγουμένη ανάρτηση, θέλω να πιστεύω πως θα συνετίσει  όλους εκείνους τους αχάριστους που αντί να ευχαρίστιουνται με όσα έχουν ζητάν συνέχεια κι άλλα κι αλλά. Ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας είναι η αντοχή αυτού  του ανθρώπου. Δεν είναι το πρώτο που αναρτώ ούτε θα είναι και το τελευταίο. Δείτε το όλο και πάρετε κουράγιο.    

Χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, ακατανίκητος!

Μια απορία προς τους Έλληνες καταναλωτές...

Ρε παιδιά...έχω μια μεγάλη απορία τελικά. Βγαίνετε συνέχεια και κατηγορείτε τις τράπεζες, τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, τη μία, την άλλη, κλπ κλπ. Αλήθεια, σας πήγε κανείς με το ζόρι σ'αυτές τις εταιρίες? 

Όταν πήρατε κάποιο δάνειο ή υπογράψατε κάποιο συμβόλαιο κινητής τηλεφωνίας, διαβάσατε ποτέ τι υπογράφετε? Αποκλείεται να μη ρωτήσατε τι παίρνετε και τι πρέπει να πληρώσετε. Έχετε πρόβλημα με το κινητό σας? Κάντε πρώτα ένα τηλέφωνο στην εταιρία σας να δείτε τί συμβαίνει και πώς θα λυθεί.12 σεντς έχει η κάθε κλήση ανεξαρτήτου διάρκειας. Ε δεν είναι και το τρελό πόσο μπροστά σ'αυτά που δίνει ο Έλληνας για πέταμα.(τσιγάρα, ποτά, κλπ κλπ) Το tromaktiko θα σας το φτιάξει? Ειδικά στις περιπτώσεις των δανείων εκπλήσσομαι. Τι νομίζετε ότι είναι οι τράπεζες? Φιλανθρωπικά ιδρύματα? Δεν ξέρετε ότι δανείζεστε 10 Ευρώ και θα επιστρέψετε 15? Δεν ξέρετε για τις δόσεις σας? Γιατί μετά τις κατηγορείτε? Και δεν μιλάω από θέση ισχύος. Κι εγώ έχω τα δάνειά μου, κάρτες παλιότερα, αλλά ξέρω γιατί τα πήρα, τί οφείλω, και τι πληρώνω. Πότε θα μάθουμε επιτέλους να μην κατηγορούμε πάντα τους άλλους αλλά να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας? Δεν βαριέστε να είστε συνέχεια καταγγέλλοντες για ανυπόστατα πράγματα και για πράγματα τα οποία εσείς συμφωνήσατε? Πόσοι εδώ μέσα παραπονιούνται που τους παίρνουν τηλέφωνο οι τράπεζες και ζητάνε τις δόσεις των δανείων. Δηλαδή πώς την είδατε? Και δεν πληρώνετε τις υποχρεώσεις σας και δεν θέλετε να σας ενοχλούν κιόλας? Δυστυχώς τις τράπεζες δεν την ενδιαφέρουν τα όποια προβλήματα του καθενός. Και σε πολλές περιπτώσεις φέρονται με πολλή επιείκεια και υπομονή απ' ότι ξέρω. Τέλος πάντων...Ο Έλληνας ποτέ δεν θα βάλει μυαλό.

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Μετακινήσεις


Από τα ευτυχέστερα πλάσματα στον κόσμο μας είναι το σαλιγκάρι και η χελώνα επειδή δεν χρειάζεται όταν μετακομίζουν να κουβαλούν τίποτα, αν το δούμε από την άλλη όψη το ίδιο θέμα, τα δυστυχέστερα πλάσματα είναι τα ίδια επειδή ακριβώς είναι φορτωμένα πάντα το σπίτι στους ώμους των.
Ο Πυθαγόρας έζησε κάποια χρόνια στην Αίγυπτο, αρκετά στην Σάμο και κατέληξε στον Κρότωνα της Ιταλίας από όπου και αποδήμησε για το άλλο κόσμο, ο σύγχρονος Πυθαγόρας μιμούμενος ίσως το αρχαίο συνονόματο του. έζησε κάποια χρόνια στην Αίγυπτο μερικά στην Σάμο και τώρα θα φύγει για την Κρήτη από όπου και θα αποδημήσει για τον άλλο κόσμο. Προτιμά την Κρήτη από τον Κρότωνα για να μην μπερδευτεί ο ιστορικός του μέλλοντος.
Έχει ξεκινήσει η φάση της απαγκίστρωσης (σύμφωνα με την στρατιωτική ορολογία) από την Σάμο. Συσκευάζοντας το απαραίτητα πάμε για ακόμα ένα ξεκίνημα. Στην διάβα αυτής της πρόσκαιρης ζωής, ο άνθρωπος βιώνει κύκλους, οι οποίοι κάποτε κλείνουν για να ανοίξουν άλλοι, πρέπει να έχει την δυνατότητα να μπορεί να συνυπάρχει στους κύκλους αυτούς χωρίς να τους μπερδεύει μεταξύ τους και καταλήξουν σαν την Ολυμπιακή (προβληματική).
Λυπάμαι που πρέπει να αφήσω το κατάλυμα μου, στο Κουρούντερε της Σάμου και να μετοικήσω στα Αστερούσια όρη σε τόπο άνυδρο και ξερό. Το απέραντο γαλάζοπράσινομαυρο χρώμα της θάλασσας θα μου λείψει. Οι γλάροι και τα κοράκια αγαπητοί σύντροφοι θα ησυχάσουν από την φλυαρία μου, τα έρμα τα σπουργίτια θα κάνουν φωλιές χωρίς τον φόβο μου. Ίσως με την απουσία μου να συνετιστεί ο Νοτιάς και να φυσά λιγότερο ορμητικά, υπολογίζοντας, μήπως οι ζημιές που κάνει μένουν αδιόρθωτες.
Θα πρέπει να κλείσει το περίφημο μπαλκονάκι του Πυθαγόρα μαζί και η αυλή που για κάποια χρόνια υπήρξε το κέντρο για πνευματικές αναζητήσεις. Όμως κάπου αλλού θα στηθεί πάλι. Και ενώ εδώ αφεντικό ήταν ο Άγιος Νικόλαος καραβοκύρης πλάι στην θάλασσα, εκεί αφεντικό θα είναι ο Άγιος Αντώνιος ο καθηγητής της Ερήμου.
Δοξάζω τον Θεό πολλές φορές, για όσα μέχρι σήμερα έχω βιώσει, και τα επερχόμενα θα είναι σίγουρα πηγή νέων εμπειριών από τις οποίες και πάλι θα προκύψει ωφέλεια.

Ζήσε άρχοντας

Διέκοψε όλα τα κινητά της οικογενείας σου.

Το σταθερό σου κάντο μόνο τηλέφωνο , ADSL απεριόριστα κτλ δρομο
Πούλα το χρεωμένο αυτοκίνητο σου σε συνεννόηση με την τράπεζα και με τα υπόλοιπα πάρε ένα μεταχειρισμένο (υπάρχουν άπειρα)
Αν έχεις δεύτερο αυτοκίνητο σκότωμα επιτόπου και τα λεφτά στον τόκο.
Αν έχεις αυτοκίνητο και στα παιδιά σκότωμα και τα λεφτά στον τόκο.(Όταν μεγαλώσουν θα πάρουν δικό τους , εσένα δεν σου πήρε ο πατέρας σου.)
Πούλα το σπίτι σου σε συνεννόηση με την τράπεζα , ξεχρέωσε την τράπεζα και κράτα τα υπόλοιπα στον τόκο.
Νοίκιασε όσο ποιο φτηνό σπίτι μπορείς με αυλή και κήπο.
Βαλε ζαρζαβάτια ντομάτες πατάτες πιπεριές αγγούρια και ένα μικρό θερμοκήπιο για τις δύσκολες μέρες.
Πάρε μασίνα για το καθιστικό και κλείσε το καλοριφέρ δια παντός ( Ένα μικρό μερεμέτι …μια τρύπα για την σωλήνα της σόμπας)
Πάρε πριονιδόσομπα για τα δύο δωμάτια ύπνου.
Φτιάξε λίστα για τις αγορές σου και μηνιαίο προϋπολογισμό εξόδων.
Μην αγοράζεις ότι βλακεία σου δείχνουν στην τηλεόραση , αρκέσου στα απαραίτητα.
Κρέμασε πάνω από το τζάκι την φωτογραφία που βλέπεις.
Πάρε τα παιδιά σου την Κυριακή και βγείτε όλοι μαζί βόλτα για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο.
Είσαι πλέον ευτυχισμένος.

P@nos

Παρατσούκλια

Γνωρίζατε ότι υπάρχουν παρατσούκλια για τους κατοίκους σχεδόν κάθε ελληνικής πόλης; Και δεν εννοούμε απλώς τα ονόματα που βγαίνουν από την πόλη, πχ Αθήνα – Αθηναίοι, αλλά κάποιες ειδικές ονομασίες, οι οποίες έχουν βγει για διάφορους λόγους... Σίγουρα έχετε ακούσει μερικά από τα παρατσούκλια αλλά ας δούμε πως αποκαλούνται οι κάτοικοι διαφόρων πόλεων και ας ξεκινήσουμε με τα δικά μας:
Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες
Οι Αργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
Άργος – Πρασάδες
Ως αντίποινα τους έβγαλαν έτσι, διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
Κως – Μπόχαλοι
Προέρχεται από την τοπική διάλεκτο στην οποία το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
Ρόδος – Τσαμπίκοι
Από το γνωστό τοπικό όνομα.
Θεσσαλονίκη – Καρντάσια
Καρντάση είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά έπεφτε πολύ δούλεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος. Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη! Οι θεσσαλονικείς είναι επίσης γνωστοί ως μπαγιάτηδες και ως παυλοκαταραμένοι.
Έβρος – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ λέγεται και Γκάτζος Εξπρές.
Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες
Αυτό συμβαίνει γιατί η Πτολεμαΐδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά όταν έβρεχε ήταν ένα χωριό γεμάτο λάσπες.
Κοζάνη – Σούρδοι
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν τη νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροπία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες
Ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες, αλλά γενικά όλη η πόλη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες είναι άγνωστο από που βγαίνει.
Ιωάννινα – Παγουράδες
Αποκαλούνται έτσι, γιατί παλιά λέγανε ότι στη λίμνη στα Γιάννενα καθρεπτιζόταν το φεγγάρι και οι Γιαννιώτες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα
Οι Λαρισαίοι λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
Βόλος – Αυστριακοί
Κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια, ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά τη Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους <<Έλληνες το γένος>> (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, τη γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
Πρέβεζα – Σαρδέλες
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
Αθήνα – Γκάγκαροι
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του (gaga στα τούρκικα το ράμφος). Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο. Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη πόρνη της Φλώρινας. Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες!
Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια
Άγνωστη προέλευση.
Λέσβος – Γκαζμάδες
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης, υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την παράδοση από στόμα σε στόμα των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
Σέρρες – Ακανέδες
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι).
Πάτρα – Μινάρες
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μ..άκας αλλά σε πιο light εκδοχή. Τυπικός χαιρετισμός: “που ‘σαι ρε μιναρα”
Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς
Σουμπερίτες, διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο
Αγρίνιο – Βλάχοι
Έτσι τους αποκαλούν οι Μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
Καβάλα – Ψαροκασέλες
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι Αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
Κόρινθος – Λαΐδες
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το <<κούργιαλος>>. Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
Σαλαμίνα – Μπακαουκες ή Μανάρια
Για το “Μπακαουκας” υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο ότι στη σαλαμίνα επικρατεί… εμφύλιος μεταξύ των Μπακις και των Ουκας.
Xαλκίδα – Τρελονερίτες
Απο το φαινόμενο της παλίρροιας. Τα τρελά νερά του Ευρίπου λένε ότι έχουν πειράξει και τα μυαλά των Χαλκιδέων.
Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματά του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα Τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον Σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Παγκόσμια «επιδημία» ο σακχαρώδης διαβήτης


Παγκόσμια «επιδημία» ο σακχαρώδης διαβήτης

Με τους διαβητικούς να ξεπερνούν τα 246 εκατ. σε όλο τον κόσμο.. η συγκεκριμένη ασθένεια, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά παγκόσμιας επιδημίας, σύμφωνα με τον διευθυντή της Γ' Παθολογικής Κλινικής και Διαβητολογικού Κέντρου στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Ο κ. Σταύρος Παππάς, κάνει λόγο για πάνω από 1 εκατ. άτομα στην Ελλάδα που πάσχουν από την συγκεκριμένη νόσο.

Σύμφωνα με μελέτες, κάθε 24 ώρες διαγιγνώσκονται 3.600 νέες περιπτώσεις διαβήτη. Το τραγικό είναι ότι το 25% της «δεξαμενής» των διαβητικών αποτελούν σήμερα παιδιά και αυτό οφείλεται στην αλματώδη αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας.

Πρόσφατη μελέτη σε μαθητές δημοτικού στο νομό Αττικής έδειξε ότι το 27,8% των αγοριών ήταν υπέρβαρα και το 12,3% παχύσαρκα. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τα κορίτσια ήταν 26,5% και 9,9%. Ανάλογη μελέτη στο νομό Θεσσαλονίκης είχε παρόμοια ευρήματα (22,2% υπέρβαρα και 4,1% παχύσαρκα παιδιά ηλικίας 11-17 ετών).
zougla.gr

Περί Υπομονής (Αντιγραμμένο)


«Υπομονής έχετε χρείαν, ίνα τό θέλημα τού Θεού ποιήσαντες κομίσησθε τήν επαγγελίαν» (Εβρ. 10,36). Αυτοί που υπομένουν αγόγγυστα και με καρτερία τα πάντα, μένουν πιστοί στο θέλημα τού Θεού. Κι αυτοί που μένουν πιστοί στο θέλημα τού Θεού, θα πάρουν την αμοιβή πού υποσχέθηκε o Χριστός, τη βασιλεία των ουρανών.
Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με τον Θεό. Όσο o γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί Του. Αν λοιπόν υπομένουμε με ευγνωμοσύνη όλες τις δοκιμασίες για χάρη Του, θα μας ανταποδώσει την αιώνια μακαριότητα.
Μέσω τής θλίψεως και τής υπομονής εισερχόμαστε στον χώρο της αληθινής γνώσεως και καθαριζόμαστε από το πλήθος των αμαρτιών μας.
Ο άνθρωπος πρέπει να αποβλέπει και να ελπίζει στο έλεος του Θεού. Να θυμόμαστε τα απ' αιώνων θαυμάσια Του, και την βοήθειά Του προς τούς αγίους Του, να θυμόμαστε, ότι σε καμιά ανάγκη και θλίψη δεν μάς αφήνει o Θεός και ότι ποτέ δεν αφήνει να μάς βρουν πειρασμοί υπέρ την δύναμή μας. Και γι' αυτό έχουμε χρέος, με θάρρος να βαστάζουμε τον σταυρό μας και όλα τα λυπηρά πού μάς συμβαίνουν να τα υπομένουμε με ευγνωμοσύνη στον Θεό.
Κατά τον απόστολο: «Διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις τήν βασιλεία τών Ουρανών» (Πράξ. 14,22). Από αυτήν την στενή και τεθλιμμένη οδό θα φθάσουμε στην ύψιστη τελειότητα τής υπομονής.
«Υπομένων υπέμεινα τον Κύριο και προσέσχε μοι καί εισήκουσε τής δεήσεως μου» (Ψαλμ. 39,1). Ο Κύριος δέχεται σαν θυσία ευάρεστη την ανδρεία υπομονή, ενώ αποστρέφει το πρόσωπό Του από τη μικροψυχία. Οι άνθρωποι τής υπομονής ακολουθούν πιστά τα ίχνη Του, οι δειλοί και οι μικρόψυχοι απομακρύνονται από κοντά Του.
Έλεγε κάποιος γέροντας στους μαθητές του «Δεν προοδεύουμε σήμερα στην αρετή, ούτε θα κατορθώσουμε ποτέ να φθάσουμε στα μέτρα των παλαιών πατέρων γιατί δεν έχουμε υπομονή να τελειώσομε το έργο πού αρχίζουμε. Επιθυμούμε να αποκτήσομε χαρίσματα, αλλά χωρίς κόπο, γι' αυτό εύκολα ξεγλιστράμε στα κακό».
Ποιος τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα τού γιατρού; Ποιος μπορεί να ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό χωρίς να σηκώσει στους ώμους τον σταυρό τής υπομονής; Κανένας. Όλοι όσοι Τον ακολούθησαν και Τον ακολουθούν ήταν και είναι έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουν με υπομονή τις δοκιμασίες που οπωσδήποτε θα τούς βρουν καθώς τονίζει και o σοφός Σειράχ: «τέκνον, ει προσέρχει δουλεύειν Κυρίω τώ Θεώ, ετοίμασον τήν ψυχήν σου εις πειρασμόν» (2,1).
Χωρίς υπομονή και συγκαταβατικότητα προς τον πλησίον μας η ζωή καταντάει ανυπόφορη. Όταν υπομένουμε πολύ δύσκολα πράγματα, υπομένουμε κατά θέλημα του Θεού. Μερικές φορές, μάς λέγει o Στάρετς Βαρσανούφιος, o Θεός αφήνει τον άνθρωπο να αισθανθεί σαν να τον έχει εγκαταλείψει και ξεχάσει. Το ίδιο μπορεί να γίνει και για μια ολόκληρη κοινωνία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η δική μας δουλειά είναι να κάνουμε υπομονή και να φυλάξουμε την πίστη στον Χριστό. Αν η πίστη φυλαχθεί, υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Η πίστη διαφυλάσσεται με ένα τρόπο: με την αποχή από κάθε αμαρτία.
Για να εξασκήσουμε την υπομονή μας πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας, την ψυχή μας, το σώμα μας, τα πάντα, στο θέλημα τού Θεού, το πανάγιο και πάνσοφο. Να λέμε Δόξα σοι o Θεός για όλα. Πάντων ένεκεν. Με αυτά τα θαυμάσια και άγια λόγια διαλύονται όλοι οι σκοτεινοί λογισμοί, και φεύγει το βάρος τής ψυχής, και έρχεται στην ψυχή ειρήνη, παρηγοριά, χαρά. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε ποτέ. Μην ξεχνάμε, ότι ακόμη και στα πιο θλιβερά μας βιώματα κρύβεται η απέραντη ευσπλαχνία τού Κυρίου. Με τρόπο ακατάληπτο - και σε μάς ακατανόητο! - o Κύριος μας οικοδομεί. Ακόμη και στην απώλεια των πιο αγαπημένων μας προσώπων.
Πολλές φορές αμφιβάλλει κανείς μέσα του λέγοντας:«Εφ’ όσον στις συμφορές που τον βρίσκουν αμαρτάνει κανείς από τη θλίψη του, πως μπορεί να πιστεύει ότι όσα του συμβαίνουν είναι για το συμφέρον του»; Μάς απαντάει o άγιος Δωρόθεος, δεν θ' αμαρτάναμε στις συμφορές που μάς συμβαίνουν, αν δεν μάς έλειπε η υπομονή και αν δεν αρνούμασταν να υποφέρουμε μία μικρή θλίψη ή να πάθουμε κάτι απροσδόκητο. Γιατί o Θεός ποτέ δεν επιτρέπει να μάς συμβεί κάτι πού ξεπερνάει τις δυνάμεις μας, όπως είπε και o απόστολος Παύλος: «είναι αξιόπιστος o Θεός και δεν θα επέτρεπε πειρασμό μεγαλύτερο από τις δυνάμεις σας» (Α' Κορ. 10,13). Αλλά εμείς δεν έχουμε υπομονή, δεν θέλουμε να κοπιάσουμε και δεν δεχόμαστε τίποτα με ταπείνωση. Γι' αυτό συντριβόμαστε και όσο φροντίζουμε να ξεφύγουμε τούς πειρασμούς, τόσο φορτωνόμαστε απ' αυτούς, και χάνουμε την υπομονή μας και δεν μπορούμε να λυτρωθούμε απ' αυτούς.
Ο μακαριστός π. Γερμανός Σταυροβουνιώτης, όταν διάβασε τον βίο τού αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, έλεγε: «Κι αν ακόμη υποστώ τα βάσανα, που υπέστη o Άγιος, θα υπομείνω. Κι αν ακόμη μείνω άστεγος μέσα στους δρόμους, κι αν ακόμη αρρωστήσω, κι αν οτιδήποτε πάθω, όλα θα τα υπομείνω. Θα τα υπομείνω όλα χωρίς γογγυσμούς για την αγάπη τού Χριστού και τη σωτηρία τής ψυχής μου. Αυτή την υπόσχεση, πού έδωσα εξ αρχής στον εαυτό μου, την έχω πάντα κατά νουν, και έτσι στερεώνομαι στις δοκιμασίες».
Αναφέρεται στο Γεροντικό, ότι ήταν κάποιος μοναχός, πού γόγγυζε, επειδή έμενε σε μέρος απόμερο, και έπρεπε να κουβαλάει για τις ανάγκες του νερό από πολύ μακριά. Μια μέρα, ενώ περπατούσε, μεταφέροντας το νερό, συνάντησε κάποιο στο δρόμο του. «Ποιος είσαι;» τον ρωτά. «Είμαι άγγελος Κυρίου», τού αποκρίνεται, «και με έστειλε o Θεός να μετρώ τα βήματά σου, για να πάρεις την ανταμοιβή σου, ανάλογα με την υπομονή σου». Κι' αμέσως o Άγγελος εξαφανίστηκε. Σκέφτηκε o μοναχός και είπε: «Αν με το να διανύω αυτή την απόσταση, o Θεός έστειλε Άγγελο να μετρά τα βήματά μου, και μου επιφυλάσσει μισθό, συμφέρει όχι μόνο να μην γογγύζω, αλλά μετά χαράς να υπομείνω κι άλλους κόπους, ακόμα μεγαλύτερους». Γι' αυτό και εγκατέλειψε το κελί του, και έκτισε άλλο πολύ πιο μακριά από την πηγή τού νερού!
Ο άνθρωπος τής υπομονής πάντοτε βγαίνει κερδισμένος, γιατί υπομένοντας προσωρινά, κερδίζει πολλές φορές και τα επίγεια αγαθά, αλλά και τα αιώνια. Φυσικά για να αποκτήσουμε την αρετή τής υπομονής πρέπει να έχουμε διαρκώς την ελπίδα τής μέλλουσας ζωής, για να μπορούμε να υπομένουμε τις δοκιμασίες, οι οποίες θα μάς είναι στεφάνια για τη βασιλεία των ουρανών.
Σε αυτόν τον αγώνα να είμαστε σίγουροι ότι συνοδοιπόρος μας είναι o ίδιος o Χριστός, o οποίος βάδισε αυτήν την οδό και μάς οδηγεί σε σίγουρο λιμάνι, σε οδούς σωτηρίας.

Η ιστορία είναι πραγματική (αντιγραμμένο)

Ο ΜΗΤΣΟΣ, Ο ΚΙΤΣΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ...ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ


Ο ΜΗΤΣΟΣ είναι απόφοιτος λυκείου διοικεί την μικρή επιχείρηση που βρήκε έτοιμη από τον συνταξιούχο πλέον μπαμπά του.
ΜΕΧΡΙ ΠΕΡΙΣΥ τα κέρδη του ήταν πολλαπλάσια ενός δημοσίου υπαλλήλου.
ΠΡΙΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ο Μήτσος χοροπηδούσε από τη χαρά που έκοψαν δώρα και επιδόματα από τους τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους.
Ειρωνευόταν χαιρέκακα τον δημόσιο υπάλληλο όταν αυτός του έλεγε τι φέρνει το μέλλον
Ο ΚΙΤΣΟΣ είναι απόφοιτος γυμνασίου κακοπληρωμένος υπάλληλος με λίγα ένσημα (χαμάλης για να είμαι πιο ακριβής) εδώ και αρκετά χρόνια στην επιχείρηση του Μήτσου.
ΠΡΙΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ο Κιτσος χοροπηδούσε και αυτός παρέα με τον Μήτσο από τη χαρά (είδες σύμπνοια αφεντικών και εργατών χαχαχα) που έκοψαν δώρα και επιδόματα από τους τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους.
Ειρωνευόταν και αυτός χαιρέκακα τον δημόσιο υπάλληλο και απολάμβανε το γεγονός ότι σε λίγο θα παίρνουν τα ιδία και δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για το μέλλον.
ΣΗΜΕΡΑ ο Μήτσος βλέπει τις αισθητά μειωμένες εισπράξεις, δυσκολεύεται να πληρώσει τους υπαλλήλους του και έχει αγχωθεί για το μέλλον γιατί ο Μήτσος δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο.
Δεν ήταν ποτέ υπάλληλος, δεν ξέρει και δεν έχει κάνει καμιά άλλη δουλειά, πάντα ήταν αφεντικό στην επιχείρηση που του ετοίμασε ο μπαμπάς του.(η οποία δούλευε καλά από ...κεκτημένη ταχύτητα και έτοιμη πελατεία)
Δεν ξέρει πως θα μπορέσει να συντηρήσει την συνηθισμένη στα “πολλά” οικογένεια του.
Ο Μήτσος σταμάτησε να χοροπηδεί από τη χαρά του και άρχισε να γκρινιάζει τώρα που ακούει ότι θα κόψουν και άλλα από τους δημοσίους υπαλλήλους.
ΣΗΜΕΡΑ ο Κίστος τη βγάζει με προκαταβολές αφού ο μικρός μισθός του αργεί πολυυυυ και το αφεντικό δεν ακούει όταν του λέει ότι δεν έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Ο Κίστος ένα γυμνάσιο έβγαλε δεν πήγε λύκειο γιατί δούλευε (πάντα σαν κακοπληρωμένος και με λίγα ένσημα) εργάτης.
Δεν είναι τεμπέλης αλλά αν κλείσει η επιχείρηση ποιος θα τον πάρει σ' αυτη την ηλικία?
Ένσημα ποιος θα του βάλει για να μπορέσει κάποτε να πάρει έστω και μια μικρή σύνταξη?
Ο Κίστος σταμάτησε να χοροπηδά από τη χαρά του (τώρα δεν έχει μεγάλη σύμπνοια με το αφεντικό του γιατί εκείνος τουλάχιστον έχει ένα σπίτι και κάτι μετοχές, αυτός μένει στο ενοίκιο) και άρχισε να γκρινιάζει τώρα που ακούει ότι θα κόψουν και αλλά από τους δημοσίους υπαλλήλους.
ΑΥΡΙΟ............
Η ιστορία είναι πραγματική
Υ.Γ. Αφιερωμένη σε μερικούς Μήτσους και Κίτσους που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι έρχεται και συνεχίζουν να χοροπηδάμε ακόμα
ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
( ο Μήτσος και ο Κίστος ξέρουν ότι δεν είμαι χαιρέκακος)

Ο αντίλογος
Ο ΑΛΕΚΟΣ έχει τελειώσει το δημοτικό και είναι δημόσιος υπάλληλος στο Δήμο στον τομέα υγείας και παίρνει τα 3πλάσια από...
 τον ΜΗΤΣΟ και τον ΚΙΤΣΟ και μάλιστα σιγά μη πάει να καθαρίζει αυτός. Δίνει 300 ευρώ το μήνα σε μια μετανάστρια και αυτός εισπράττει τα υπόλοιπα κάθε μήνα.
Η ΑΛΕΚΑ τέλειωσε ένα ΙΕΚ άσχετο με το αντικείμενο που την έβαλαν να κάνει πως δουλεύει στο δημόσιο αφού έτσι και αλλιώς μπήκε με μέσο και τώρα κάθεται και παίζει όλη μέρα φάρμα και πασιέντζες στο PC μια και πλέον με την μονιμότητα που απέκτησε δεν μπορεί κανείς να την κουνήσει από την θεσούλα της και έχει και τα κορόιδα τους συμβασιούχους που κάνουν και τη δική της δουλειά γιατί αυτοί έχουν τον φόβο της απόλυσης σε αντίθεση με την ίδια.
Και ο ΑΛΕΚΟΣ και η ΑΛΕΚΑ ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, ούτε καν ενδιαφέρθηκαν να κάνουν την δουλειά τους όπως πρέπει, ώστε να δουλέψει και ο ιδιωτικός τομέας δίκαια και με ίσα δικαιώματα με τους ίδιους. Ποσώς τους ενδιαφέρει για τους χιλιάδες άνεργους νέους που κατέχουν πολύ ανώτερα πτυχία και γνώσεις από τους ίδιους γιατί ζουν με το παραμύθι ότι πρέπει να καλοπληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι ώστε να πετάν και ένα κοκαλάκι στην αγορά για να μπορείτε να κινείται και αυτή. Και με το φτωχό τους μυαλό ποτέ δεν κατάλαβαν πως αν δεν υπάρχει αγορά δεν θα υπάρχει ανάγκη και για τις θεσούλες τους και τις υπηρεσίες τους.