Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Η "Ζωή" κατά τον Christian Insupp είναι


Christian Insupp
Αυτό που ονομάζουμε "Ζωή" είναι ένα τρένο με πολλά βαγόνια....Μερικές φορές βρισκόμαστε σε ένα, και μερικές φορές σε ένα άλλο...Σε ορισμένες περιπτώσεις, περνάμε από το ένα στο άλλο... Αυτό συμβαίνει όταν ονειρευόμαστε ή όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί από το εξαιρετικό...Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι χωρίς διακοπές, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο...Το τοπίο αλλάζει ΟΙ άνθρωποι αλλάζουν και η ανάγκες εξελίσσονται, αλλά το τρένο συνεχίζει...
Η ζωή είναι ένα τραίνο...Και όχι Σιδηροδρομικός σταθμός... Να το θυμάστε αυτό...

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Ντράπηκα! (από τον ΑΑΤΟΝ)


Ασχολούμαι με τον Ολυμπισμό, και με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας. 
Από μικρό παιδί, αφιέρωνα ώρες, μέρες, χρόνια, σε προπονήσεις. Ήταν η μεγάλη μου αγάπη, η λατρεία μου, το όνειρό μου. Όλοι μου οι κόποι και όλοι μου οι μόχθοι, όχι το μετάλλιο, όσο να βρεθώ μια μέρα πάνω στο βάθρο, και έχοντας στους ώμους μου την γαλανόλευκη σημαία μας, να τραγουδήσω με περηφάνια και με δακρυσμένα μάτια, τον Εθνικό μας ύμνο.. "..απ τα κόκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων, τα ιερά.." 
Πήρα μέρος σε μερικές Ολυμπιάδες. 

Δεν αξιώθηκα ως τώρα να κάνω αληθινό το όνειρό μου. Μα προσπαθούσα πάντοτε, και προσπαθώ συνεχώς να το πετύχω. Και κάθε φορά που ανέβαινε στο πρώτο χρυσό σκαλί Έλληνας η Ελληνίδα, και άκουγα τον Εθνικό ύμνο της πατρίδας μας, έκλαιγα απο χαρά, συγκίνηση και περηφάνια. 
Έβλεπα τον κόσμο να χειροκροτεί τους αθλητές απο την Ελλάδα, να τους σέβεται, να τους τιμά, σαν αντιπροσώπους των αρχαίων Ελλήνων Ολυμπιονικών. Αντιπροσώπους της χώρας που εφηύρε το Ολυμπιακό πνεύμα, την ευγενή άμιλλα και τους αγώνες. 
Αισθανόμουν περηφάνια, γιατί στις φλέβες μου τρέχει αίμα Ελλήνων. 
Και σήμερα, γκρεμίστηκε ο κόσμος όλος μπροστά στα πόδια μου. Χάθηκε ο σεβασμός απέναντι στην πατρίδα μου, τους συμπατριώτες μου, τους συναθλητές μου.. 
Μας ειρωνεύονται ως πεινασμένους, ως τιποτένιους, ως ζητιάνους. 
Κι εμείς τι κάναμε για όλα αυτά τα πρόστυχα; Για όλες αυτές τις προσβολές; 
Τίποτε. Σκύψαμε το κεφάλι, και δεν τολμήσαμε να αρθρώσουμε λέξη. 
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μας είπαν. Τα μετάλλια έχουν σημασία, τίποτε άλλο. 
Ότι κι αν λένε, εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας, μας έλεγαν, είστε επαγγελματίες, δεν σας ενδιαφέρουν εσάς αυτά. Υπάρχουν οι αρμόδιοι πολιτικοί γι αυτές τις υποθέσεις. Εσείς τα μετάλλια να σκέφτεστε.. 
Και έγραψε κάποιος ξένος, "Έχουν λεφτά οι Έλληνες να αγοράσουν τόσο μεγάλη σημαία;.." Κι ένας άλλος πάλι, δείχνοντας έναν Άγγλο που συνόδευε την Ελληνική αποστολή, κρατώντας ένα χάλκινο βάζο, έγραψε, "εκεί μέσα μπορείτε να ρίξετε τις όποιες δωρεές σας για την Ελλάδα.." 
Και σκύψαμε κι άλλο το κεφάλι, κι εκείνοι μας "έφτυναν".. κι εμείς καμωνόμαστε πως βρέχει.. 
Ντράπηκα! 
Εγώ ασχολούμαι με τον Ολυμπισμό, ασχολούμαι με τον αθλητισμό.. Είναι ιερή η ιδέα του Ολυμπισμού, δεν είναι "επάγγελμα.." 
Όταν νικάμε, είναι για την πατρίδα μας, και πανηγυρίζουν μαζί μας όλοι οι Έλληνες. Όταν χάνουμε, πικραίνονται όλοι οι Έλληνες. Είναι θέμα Εθνικό, δεν είναι παίξε γέλασε, και επάγγελμα δεν είναι σας λέω, όχι..!! 
Ντράπηκα με όλα αυτά, ναι. 
Ήθελα να μπορούσα να σβήσω με το σώμα μου την φλόγα, να μην καίει άλλο. Να τρέξω αμέσως μετά, να αρπάξω την σημαία μας, και να σηκωθώ να φύγω, "να μην την βρομίζουν μάτια, μυαλά, και στόματα βέβηλα".. 
Υπάρχει και φιλότιμο κύριοι. Και Έλληνες αθλητές το έχουν μόνο. 
Υπάρχει η Ελληνική λεβεντιά. 
ΝΑ ΤΑ ΧΕΣΩ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΣΑΣ ΑΝ ΝΟΜΙΖΑΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΕΞΑΓΟΡΑΖΑΝ..!! 
Εμάς τους Έλληνες, μας αρκεί κι ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς..!!

Τζέιμς Μποντ εναντίον… Αριστοτέλη


του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΧΟΥΝ Κράτος, είναι πειθαρχημένοι, έχουν τις παραξενιές τους. Οι εκκεντρικοί Άγγλοι, οι πειθαρχημένοι Γερμανοί... κρυόκ*λοι ευρωπαίοι εταίροι που συχνά είμαστε αναγκασμένοι να υπογραμμίσουμε τις αρετές τους, την εξής μια: Πειθαρχία. Σαν άτομα δεν τον πιάνουν τον…ρωμιό που τσακώνεται ποιος θα κεράσει στην παρέα. Τον κερνάς 100 φορές π.χ. τον γερμανό, το δέχεται ευχαρίστως και προσποιητά αδιάφορος, αλλά δεν θα σε κεράσει ποτέ!
ΑΠΟ’ κει και πέρα υπάρχουν Ολυμπιακοί, υπάρχει και (ελληνική) ιστορία. Ένα παρελθόν μας που μας ξεπλένει για χίλια δυο σημερινά μας κουσούρια, ατέλειες και συμπεριφορές. Και είπε ο «δικός τους» Τσώρτσιλ: «Αν οι έλληνες αποκτήσουν παιδεία και ομονοήσουν, αλίμονό μας».
ΔΕΝ θα προσβάλουμε του Βρετανούς, ούτε θα αραδιάσουμε τι πάθαμε απ’ την πολιτική τους ως έλληνες της Μικρασίας, των «Δεκεμβριανών» και του Εμφυλίου μας. Δεν πάμε πίσω πάμε στο σήμερα, στο ψεσινό της Έναρξης. Την πρόβαλλαν ως ένα μικρό σύγχρονο θαύμα την τελετή της έναρξης, με τα μυστήρια και την πρωτοτυπία του και…τρομάξαμε. Στημένοι στις μικρές οθόνες και σε μεγάλη περισυλλογή μην μας ξεπεράσουν, πήραμε γεύση. Από καμινάδες, χορούς και συγκροτήματα, είδαμε βασιλιάδες (την εξής…Ελισάβετ), ποδόσφαιρο (αυτό το δικαιούνται) και νοσοκομειακά…κρεβάτια. Και, βέβαια, δεν στάθηκαν στον δικό τους Σαίξπηρ (αντέγραψε τους δικούς μας κλασικούς), ούτε στους «ξένους» Χέντελ, Χάιντν κ. ά. που έγιναν δικοί τους εμπλουτίζοντας τον πολιτισμό τους με τη μουσική τους δημιουργία.
ΠΟΙΟΝ άλλον από «ιστορία» τους μας πρόβαλαν και τον βάλαμε, ασυναίσθητα, δίπλα στον Αριστοτέλη; Τον (φανταστικό) ήρωα του Ιαν Φλέμινγκ (1953), που έγινε θρύλος κι έκανε θραύση στις κινηματογραφικές αίθουσες και στις βιβλιοθήκες της δεκαετίας του ’60. Τον θρυλικό Τζέιμς Μποντ με τα πρακτοριλίκια και την πιστόλα του. Και πού σπεύδει να «προσκυνήσει» ο διάδοχος του Σον Κόνερυ; Στη Βασίλισσα! Άρα, συνειρμικά και συμβολικά, τα παλάτια και η καμαρίλα τους δεν ήταν άσχετη με τους πράκτορες, την αποστολή και το «έργο» τους.
ΚΑΚΩΣ, βέβαια, που βάζουμε το μεγαλείο των «ελληνικών» Ολυμπιακών δίπλα σε ανεπαρκείς μιμητές και το πνεύμα του Ολυμπισμού δίπλα σε «αντιγραφείς» που το παραχάραξαν και το περιάγουν ανά τον κόσμο, εναλλάξ από κράτος σε κράτος. Οι Ολυμπιακοί είναι αποκλειστικά δικό μας δημιούργημα και με σφραγίδα ελληνική. Βγαλμένο απ’ τα βάθη της ιστορίας μας και με το «Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο» να στέλνει μήνυμα στην ανθρωπότητα. Γι αυτό και πρέπει να γίνονται ΜΟΝΙΜΑ στην πατρίδα μας, κοιτίδα της δημοκρατίας και λίκνο του πολιτισμού, γεννήτρα του «Ωραίου του Μεγάλο και τ’ Αληθινού».

Δε μου αρέσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ελισάβετ Μ. Καραΐσκου.


Δε μου αρέσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.  Ελισάβετ Μ. Καραΐσκου.
Χθες δεν είδα την τελετή έναρξης των  Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου. Όχι από άποψη…  αλλά ξεκίναγε στις 11 και νύσταζα. Το γράψαμε  όμως σε «φλασάκι» που βάλαμε μέσα σε μια εγκοπή… στο νέο κουτάκι που τοποθετήσαμε  πρόσφατα κάτω από  την τηλεόραση.
Όπως κάθε Έλληνας που « σέβεται τον εαυτό του και την ενημέρωσή του» σπεύσαμε και  αγοράσαμε τον πολυπόθητο αποκωδικοποιητή. Αλήθεια γιατί τόση σκορδοκαΐλα της πολιτείας να περάσουμε στην Ψηφιακή Εποχή, ενώ όλοι λένε ότι δεν έχουμε να φάμε; Τι συμφέρονται κρύβονται από πίσω άραγε;
Η πολιτεία διέταξε: «Άντε ΖΩΑ δώστε 35 ευρώπουλα  ( ο ποιος φτηνός της αγοράς) αλλιώς τηλεόραση δεν έχετε». Έτσι και μεις (προσβάλω και τα ζωάκια που δε μου φταίνε) για να μη χάσουν τα παιδιά τις ποιοτικές παιδικές εκπομπές αποβλάκωσης, πήραμε το κουτί.  (Ωραία δικαιολογία βρήκα για την αδιαφορία και ανικανότητα μου, που έχω κάνει την TV και τον υπολογιστή baby sitters,  αλλά δεν το παραδέχομαι, το παίζω υπεράνω, σαν όλες τις μαμάδες).
 Ψηφιακή Εποχή ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ… εδώ ο κόσμος καίγεται… Όμως 

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Διαβάστε με προσοχή (Manoli Dimitri Sporgitas)


Διαβάστε με προσοχή τον διάλογο και εξάγετε ο καθένας τα συμπεράσματά του!

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο……
Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ..
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε νεαρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: ο.. .. Θεός..
Καθ.: Σωστά.. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ’ αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: …
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Πέφτω (απο τον ΑΑΤΟΝ)

..Είναι στιγμές που αισθάνομαι αδύναμος. 
Νοιώθω να χάνω τον προσανατολισμό μου, την αυτοπεποίθησή μου, τη γη κάτω απο τα πόδια μου. 
Αισθάνομαι ότι πέφτω.. 
Όταν με δείς να πέφτω.. μείνε κοντά μου. Κράτα μου σφιχτά το χέρι, χαμογέλα μου.. 
Εκείνη τη στιγμή, σε έχω περισσότερο ανάγκη απο κάθε άλλη. 
Μη σε γελάν τα χρόνια μου, ούτε η πείρα κι οι εμπειρίες μου. 
Δεν παύω να είμαι άνθρωπος, να νοιώθω ανασφάλειες, να νοιώθω μελαγχολία, να νοιώθω μοναξιά. 
Και η μοναξιά της ψυχής είναι χειρότερη.. Πίστεψέ με..

Ας πρόσεχε


Του ζήτησε πλυντήριο πιάτων, δεν της έκανε το χατίρι και να το αποτέλεσμα.  



προμηθεύτηκε όμως ένα υπερσύγχρονο ψυγείο 


Η "ρετσινιά" της παχυσαρκίας


Θύματα διακρίσεων πέφτουν συχνά τα υπέρβαρα άτομα
Η δημόσια ανησυχία για το θέμα της παχυσαρκίας έχει αλλάξει σημαντικά. Στις αρχές του 2000, μόνο το 2-3% του πληθυσμού θεωρούσε την παχυσαρκία ως το πιο σημαντικό θέμα υγείας, ενώ στις μέρες μας η πλειοψηφία αναγνωρίζει τη σημασία του προβλήματος.
Παρά την αύξηση της ανησυχίας και της αποδοχής της παχυσαρκίας ως μια χρόνια κατάσταση κλινικής σημασίας, τα παχύσαρκα άτομα υπόκεινται σε ένα υψηλό επίπεδο στιγματισμού που οδηγεί σε διακρίσεις.
Υπάρχουν μειονεκτήματα για τα παχύσαρκα άτομα σε πολλούς τομείς, όπως στην εργασία, στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας και σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων. Συνήθως, οι πεποιθήσεις για τις αιτίες της παχυσαρκίας και για την ελεγξιμότητα της κατάστασης οδηγούν σε συμπεριφορές στιγματισμού, οδηγώντας σε αντίστοιχες

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Επωφεληθείτε


Στο άλλο μου Blog ξεκίνησα να πληκτρολογώ τα περιχεόμενα του «Γεροντικού», σε μονοτονικά και κατά θεματολογία. Ακόμα αναρτώ κείμενα που αφορούν τους Αββάδες της Ερήμου παρμένα από την πολύ σπουδαία εργασία.  

Ερευνητικό έργο: ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ.
Χρηματοδότηση: ΚΠ Interreg ΙΙΙΑ (ETΠΑ 75%, Εθν. πόροι 25%).
Εργαστήριο Διαχείρισης Πολιτισμικής Κληρονομιάς,
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006.
Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού με αναφορά στην πηγή προέλευσής του.

Επωφεληθείτε, όταν θα ολοκληρωθεί το γεροντικό θα κλίσει και ο κύκλος του Blog.  

Κόλπα για καλή διάθεση!


Μερικές απλές συμβουλές για καλή διάθεση...
Δείτε τις παρακάτω...
1. Μετρήστε τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας και...εκφράστε ευγνωμοσύνη και εκτίμηση για ότι έχετε αποκτήσει (υλικό ή συναισθηματικό) μέχρι στιγμής.
2. Μείνετε αισιόδοξοι. Κρατήστε ημερολόγιο στο οποίο θα αναγράφετε τα όνειρα σας για το μέλλον καθώς και τα θετικά στοιχεία της κάθε κατάστασης στη ζωή σας.
3. Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Παραμείνετε μοναδικοί ως προς τα προβλήματα και τις ανταμοιβές σας δίχως να τα συγκρίνετε με αυτά των γύρω σας.
4. Προβάλλετε την καλή σας πλευρά, προσφέροντας στους άλλους με οποιοδήποτε τρόπο.
5. Φροντίστε για τη διατήρηση των σχέσεων σας. Επενδύστε χρόνο στα αγαπημένα σας πρόσωπα.
6. Αξιοποιήστε τον ελεύθερο σας χρόνο με πράγματα που σας διασκεδάζουν, όπως γυμναστική, θέατρο, καφές με έναν φίλο κ.λπ.
7. Αντλήστε χαρά από τα μικρά πράγματα της ζωής.
8. Βάλτε στόχους και επιμείνετε μέχρι να τους ικανοποιήσετε.
9. Ανακαλύψτε τις προσωπικές σας άμυνες απέναντι στο άγχος και τις καθημερινές δυσάρεστες καταστάσεις.
10. Συγχωρήστε!!! Όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα οργής και αγανάκτησης καταγράψτε τα σε ένα χαρτί.
11. Επενδύστε στην πνευματικότητα σας: διαβάστε βιβλία που θα διευρύνουν τους ορίζοντες σας.
12. Αποκτήστε την καλύτερη δυνατή σχέση με το σώμα σας. Γυμναστείτε και
13. ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ!!! Βρείτε όσες περισσότερες αφορμές μπορείτε...

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Ποτέ δεν ξέρεις. . .


"Αδερφέ μου, σχεδόν κάθε μέρα που λέω τα νέα στο κανάλι, στο δελτίο ειδήσεων, έχω κι ένα έγκλημα η μια αυτοκτονία.."
(Γιώργος Φάκος, δημοσιογράφος)
Με παγώνει η σκέψη του θανάτου, ποτέ δεν την συνήθισα, κι ας παίζω συχνά με τις λέξεις, αστειευόμενος, παριστάνοντας πως δεν φοβάμαι. "Θρηνώ και οδύρομαι, όταν εννοήσω τον θάνατον" λέει ο ψαλμωδός. Κάθε άνθρωπος το αισθάνεται κάποια στιγμή.
Εδώ μιλάμε για αυτόχειρες κυρίες και κύριοι. Δεν μιλάμε για συνήθεις αιτίες θανάτου.
Εδώ ο θάνατος είναι επιθυμητός, από τον ίδιο άνθρωπο. Τον θεωρεί λύτρωση, φυγή, λύση.
Πολλοί μιλούν ειρωνικά, η υποτιμητικά για τον αυτόχειρα. Έφτασαν κάποιοι μάλιστα, να τον πουν δειλό. Δειλός δεν είναι. Τρελός ίσως, δειλός ποτέ.
Θέλει τρομερά μεγάλη τόλμη να αφαιρέσεις το πολυτιμότερο αγαθό που έχεις, την ίδια τη ζωή σου.
Η τόλμη απο μόνη της δεν επαρκεί. Χρειάζονται κάποια συστατικά για να γίνει το μείγμα εκείνο, που θα πυροδοτήσει την έκρηξη του μυαλού και της ψυχής. Θέλει λοιπόν μαζί και μεγάλη δόση απελπισίας.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, τα ακούω, και θλίβομαι.
Ίσως κάποιοι απο σας, να τα ζήσατε και πολύ κοντά σας. Βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής σαν χώρα και σαν λαός.
Κάποιοι απο εμάς, την ζούν ήδη την καταστροφή.
Άλλοι πολεμάνε με όσες δυνάμεις τους απέμειναν, κι άλλοι παραδόθηκαν.
Το χειρότερο πλήγμα για πολλούς, είναι που τους παρατάνε οι οικογένειές τους.. Μαζί με τα τόσα προβλήματα, ένας χωρισμός και η απώλεια των παιδιών για πολλούς, είναι η τελευταία πράξη του δράματος.
Για άλλους, είναι η κατάσχεση του σπιτιού του, η απόλυτη εξαθλίωση, το να βλέπουν τα πάντα γύρω τους να γκρεμίζονται και να χάνονται.
Ποτέ λοιπόν, μην μιλάς χωρίς να έχεις νοιώσει αυτό που νοιώθει ο άλλος..
Ποτέ δεν ξέρεις, ξέρει μόνο εκείνος.. κανένας άλλος..
Μην γίνεσαι κριτής κανενός!
Συνάνθρωπε:
Άνοιξε τα μάτια σου διάπλατα αυτές τις ημέρες…
κοίτα γύρω σου, μήπως δεις κάποιον απελπισμένο...
Αν δεις, δώσε του κουράγιο, δύναμη, κοίτα γύρω σου καλά, ίσως αύριο σώσεις κάποιον ΕΣΥ! Αρκεί να τον δεις έγκαιρα... αρκεί να τον καταλάβεις..!
Μα μην τον κρίνεις αυστηρά...
γιατί, είπαμε.. ποτέ δεν ξέρεις!!
Η Ζωή και ο Θάνατος είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του Θεού.

Μάθαινε Πειραιώτικα


ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΥΜΠΑΣ
 Από τοhttp://pireorama.blogspot.gr/2012/07/blog-post_10.html

 Αλανιάρα = γυναίκα ρέμπελη του δρόμου
Αλαμπουρνέζικα = αυτά που δεν βγάζεις νόημα. Κατά τον Μπαμπιώτη προέρχονται από την φυλή Μπουρνού του Σουδάν που όταν μιλάνε ακούγονται απλά ήχοι περίεργοι.
Άμπακο = αυτό που δεν έχει τέλος (έφαγε τον άμπακο). Βγήκε από τον Άβακα τον τρόπο που οι άραβες έκαναν υπολογισμούς, κάτι σαν μικρό
 κομπιουτεράκι, με χάντρες που μπορούν ωστόσο να κάνουν υπολογισμούς τεράστιους άνευ τέλους.
Αντάμικα = αντρίκια, θαρραλέα
Αρκουδόμαγκας = ψευτόμαγκας
Ασίκης = ωραίος, λεβέντης
Βλάμης =

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ο Πυθαγόρας έγραψε



Πόσοι από εμάς άραγε γνωρίζουν τι δυνατότητες παρέχει το Blog; Με την προτροπή από ένα φίλο αναγνώστη, κατέταξα τις επιλογές του σε ένα αναπτυσσόμενο ευρετήριο, προσαρμόζοντας ένα gadget στα μέτρα του Πυθαγόρα. Όσοι συνblogαριστές (sic) θέλουν να το συμπεριλάβουν στην μπάρα τους είναι διαθέσιμο, αρκεί να επικοινωνήσουν μαζί μου. 




Ο Πυθαγόρας έγραψε:


Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Αλήθειες και μύθοι για τις ψυχικές ασθένειες


Πληροφορίες για τις ύπουλες νόσους της ψυχής και του μυαλού.
Είναι οι ψυχικές διαταραχές, ασθένειες;
Ναι, οι ψυχικές διαταραχές είναι ασθένειες γι' αυτό άλλωστε κληρονομούνται με γονίδια και συνοδεύονται από βιολογικές αλλαγές στον οργανισμό. Συνεπώς μπορούν να προσβάλουν τον καθένα μας.
Θεραπεύονται οι ψυχικές νόσοι;
Ναι θεραπεύονται. Άλλοι θεραπεύονται πλήρως και άλλοι εν μέρει. Αυτό εξαρτάται και από τη θεραπεία αλλά και άλλους παράγοντες όπως είναι ο τρόπος ζωής.
Οι ψυχικές ασθένειες αφορούν κυρίως ηλικιωμένα άτομα;
Όχι, οι ψυχικές ασθένειες αφορούν όλες τις ηλικίες. Για παράδειγμα η σχιζοφρένεια αφορά κυρίως νεαρά άτομα ενώ οι αγχώδεις διαταραχές άτομα με αυξημένες υποχρεώσεις. Η κατάθλιψη αφορά κυρίως άτομα που βρίσκονται σε ένα μεταβατικό στάδιο της ζωής τους.
Ο ψυχικά ασθενής είναι άτομο περιθωριοποιημένο;
Άλλος ένας μύθος που επικρατεί λανθασμένα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι οι ψυχικά ασθενείς ζουν στο περιθώριο αποκομμένοι από την κοινωνία και γενικά τις κοινωνικές δραστηριότητες. Με έκπληξη θα διαπιστώσουμε ότι άτομα με ψυχικές ασθένειες κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μάλιστα κατέχουν και καίριες επαγγελματικές θέσεις.
Οι ψυχικές νόσοι αφορούν μόνο τις φτωχές χώρες;
 Όχι οι ψυχικές νόσοι αφορούν όλες τις κοινωνίες. Μάλιστα είναι πολύ πιο συχνές στις μοντέρνες κοινωνίες όπου επικρατεί ο ανταγωνισμός και ο ρατσισμός σε σχέση με τα χρήματα, την επιτυχία και την ομορφιά.
queen.gr

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

"Ιερείς προετοιμαστείτε για την εξόδιο ακολουθία της μισθοδοσίας σας"!


"Ιερείς προετοιμαστείτε για την εξόδιο ακολουθία της μισθοδοσίας σας"!
Ο Γ. Καρατζαφέρης θυμίζει ότι είχε προειδοποιήσει σχετικά
Την πρόταση της κυβέρνησης να πληρώσουν οι κληρικοί τη «νύφη», παίρνοντας τον μισό μισθό τους από το κράτος και τον υπόλοιπο μισό από την εκκλησία, σχολίασε με σχετική ανακοίνωση του ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, εξαπολύοντας επίθεση στην κυβέρνηση «για την "αγκύλωση της",  όπως γράφει η ανακοίνωση, στην κυρία Μέρκελ και την παρέας της».
Δείτε την αναλυτικά:
«Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Γ. Καρατζαφέρης είχε έγκαιρα προειδοποιήσει την ιεραρχία της Ελλάδος, ότι σχεδιάζεται η περικοπή στην μισθοδοσία των κληρικών. Προφανώς η προειδοποίηση δεν ελήφθη υπόψη. Σήμερα «ζεσταίνεται» το «ψαλίδι» των περικοπών. Οι ιερείς πρέπει να προετοιμάζονται για την «εξόδιο ακολουθία» της μισθοδοσίας τους. Στερνή μου γνώση…
Λουκέτο στις ελπίδες του λαού και τις φρούδες προσδοκίες της κυβέρνησης, βάζει η «αγκύλωση» της κ. Μέρκελ και της παρέας της. Καμία ελάφρυνση, ουδεμία παραχώρηση. Τέρμα στο διάλειμμα των προεκλογικών δεσμεύσεων-υποσχέσεων. Τα κεφάλια μέσα.»

Μάθε να λες “όχι”. Κάνει καλό!


Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια

Όλο και πιο συχνά πλέον συναντώ ανθρώπους που το πρόβλημα τους είναι ότι δεν μπορούνε να πούνε «όχι». Και σίγουρα αυτό είναι δύσκολο κι εξουθενωτικό.
Γιατί όμως να είναι τόσο δύσκολη η εκφορά μιας τόσο μικρής λεξούλας; Μπορεί σε μέγεθος να είναι μικρή, σε ουσία όμως είναι μια λέξη τεράστια, με πολλές συνέπειες κάποιες φορές. Συνέπειες που γίνονται συνήθως εμφανείς μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ποτέ δεν μάθατε να εκφράζετε τις απόψεις, τις επιθυμίες και τις ανάγκες σας, ενώ αντιθέτως

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Οι κρυπτοχριστιανοί


(Η ιστορία δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο διαδίκτυο).
Όλη τη μέρα γύριζε ανάμεσα στα δεμένα καράβια. Κατέβαινε στο λιμάνι κι έφευγε το μεσημέρι. Πάλι τ’ απόγιομα για να αποτραβηχτεί το δειλινό. Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο. Μόνο σαν είχε κάποια δουλειά ή τις ώρες που ήταν στο τζαμί έλειπε απ’ την προκυμαία. Τον υπόλοιπο καιρό ήταν συνεπής στο δρομολόγιό του.
«Τι θέλεις χότζα  στο λιμάνι;» Τον ρώτησε κάποιος.
«Μιλώ με τα καράβια», αποκρίθηκε. «Φέρνουν μηνύματα απ’ όλο τον ντουνιά».
Ήταν και μέρες που δεν φαινότανε καθόλου. Τότε όλοι καταλάβαιναν. Ο χότζας είναι άρρωστος. Κάτι έλειπε απ’ το λιμάνι της Τραπεζούντας.
Οι κινήσεις του κάθε φορά ήταν οι ίδιες. Είχαν μια στερεότυπη επανάληψη. Στην αρχή κοιτούσε από μακριά όλα τα πλοία. Λες κι ήθελε να τα χωρέσει όλα η ματιά του. Ύστερα,

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Αντί μνημοσύνου


Αντί μνημοσύνου εις την μνήμη του Μακαριστού Γέροντα Αρσενίου Σπυριδάκη του Επανωσηφήτου.

Συμπληρώθηκαν είκοσι ολόκληρα χρόνια από την ημέρα της κοιμήσεως του Γέροντα.  Τον γνώρισα το 1988 όταν αναζήτησα καταφύγιο στην μεγάλη μονή του Επανωσήφη, ήταν ένας από τέσσερεις προηγουμένους Αυτής. Είχε περάσει μια βδομάδα από το πανηγύρι όταν με κάλεσε στο κελί του, μου έδωσε δυο ζωστικά (το ένα καινούργιο) και μου έδωσε την πρώτη συμβουλή από τις πολλές που ακολούθησαν, «τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Τον κοίταζα με απορία κι εκείνος συνέχισε, «λέει ο λαός, που λέει ο λόγος».
Δούλευα τότε στο μαγειρείο και κάποιες φορές του πήγαινα φαγητό στο κελί του, δεν έτρωγε όλα τα φαγητά, όποτε όμως πήγαινα με κρατούσε και μου κουβέντιαζε διάφορα θέματα. Δεν καταλάβαινα τότε τον λόγο, σήμερα μπορώ να ισχυριστώ πως με ψάρευε. Το κελί του συνήθως ήταν κλειστό εν αντιθέσει με άλλα που κόσμος έμπαινε και έβγαινε. Αδιάκριτος εγώ τον ρώτησα γιατί; Η αρρώστια του δεν του επέτρεπε να είναι όσο ήθελε φιλόξενος, είχε αναπνευστικά προβλήματα, κάθε δυο ή τρείς μήνες το αργότερο έμπαινε στην κλινική για συντήρηση δέκα ημερών. Του κάνανε μια σειρά ενέσεις και έπαιρνε δυνάμεις για άλλους δυο ή τρείς μήνες. Είχε ένα αυτοκίνητο (το καβουράκι) 25 χρονών που οδηγούσε με δυσκολία και προσφέρθηκα να τον πηγαίνω όπου χρειαζότανε, έτσι έμαθα για την θεραπεία του, έμαθα να κάνω βελόνες για να τον εξυπηρετώ, προκειμένου να μην πηγαίνει στην κλινική κάθε τόσο. Τα πρωινά πήγαινα να τον δώ και τον εύρισκα πάντα καθισμένο στο κρεβάτι με το μόνιμο σχόλιο στα χείλη του «πέθανα κι απόψε», αλλά δεν πέθαινε. Δεν καταλάβαινα τότε τίποτα. Με την προτροπή Του και την συμμαρτυρία Του χειροτονήθηκα. Όταν έφερνα αντίρρηση λέγοντας πως δεν έχω τα κατάλληλα προσόντα, όντας αγράμματος, τι είδους κηρύγματα θα κάνω; Με συμβούλευε «η ζωή του παπά είναι κήρυγμα του». Συνολικά είκοσι δύο φορές συμμαρτύρισε αξίους της ιεροσύνης, εγώ όμως είχα το προνόμιο να βρίσκομαι κοντά του και να τον εξυπηρετώ.
Το σημείο που πάντα διαφωνούσα μαζί του, το μοναδικό σημείο τριβής ήταν οι γιατροί. Τώρα πλέον με την δική μου πείρα νομίζω ότι το έκανε σκόπιμα προκειμένου να εκτονώνομαι. Έλεγε πως «ο γιατρός είναι άχρηστος, γιατί πάς και δεν καταλαβαίνει τι έχεις αν δεν του πείς, ε! άμα του πείς τι ξέρει αυτός;»
Θυμάμαι την τελευταία μέρα στο κρεβάτι της κλινικής, είχε κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων, και κουβεντιάζαμε για διάφορα άσχετα θέματα μέχρι να περάσει ο γιατρός από το δωμάτιο. Όταν ήρθε τον είδε, του έδωσε κουράγιο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. «-Γέροντα δεν έχεις τίποτα σπουδαίο λοίμωξη του αναπνευστικού, αύριο μεθαύριο θα είσαι στο μοναστήρι σου». Εκείνος γύρισε προς το μέρος μου. «-Άσε τον να λέει, φέρε το ευχολόγιο να μου διαβάσεις το παραστάσιμο». Δεν έφερα καμία αντίρρηση, του διάβασα και τότε με έδιωξε,
«-πήγαινε στο κελί να το τακτοποιήσεις». Έφυγα και έμεινε ο ηγούμενος μαζί του, όταν έφτασα στο μοναστήρι και στάθμευα το καβουράκι ο κελαρίτης μου ζήτησε το κλειδί γιατί ο Γέροντας είχε κοιμηθεί και έπρεπε να το σφραγίσει μέχρι τα σαράντα Του.  
Μετά τα σαράντα του, μου προτάθηκε να πάρω το κελί αλλά δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να συντηρήσω, κληρονόμησα όμως το καβουράκι που με εξυπηρέτησε για λίγα χρόνια, κληρονόμησα όμως και την αρρώστια του, τον τρόπο συμπεριφοράς προς τους νεώτερους. Από την κοίμηση του Γέροντα δεν διαπληκτίστηκα σοβαρά με κανέναν, γιατί έμαθα να κάνω πίσω, πιστεύοντας ακράδαντα αυτό που έλεγε «-Στο τέλος γίνεται πάντα το θέλημα του Θεού»
Θέλοντας να τον τιμήσω σκέφτηκα αντί μνημοσύνου να δημιουργήσω ένα  Blog με τίτλο ¨Ὁ ζωγρῶν¨  διότι πέρασε μια ζωή, «ζωγρῶν και σαγηνεύων» κατά την ρύση του Κυριού ¨μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν¨(Λκ. ε,10), στο οποίο θα δημοσιεύονται θέματα Χριστιανικού και ηθικού ενδιαφέροντος. Θα γίνει μια προσπάθεια εκτός από εκείνα που προσφέρουν ανώνυμα ή επώνυμα κάποιο φίλοι να πληκτρολογηθεί το γεροντικό και να υπάρχουν κείμενα που να μπορεί ο καθένας να τα κατεβάσει στον υπολογιστή του εύκολα.