Απο τους μύθους τοῦ Αἰσώπου

Στούς πολύ διδακτικούς μύθους τοῦ Αἰσώπου, ὑπάρχει κάπου ἡ διήγηση τῆς συμμαχίας τοῦ λέοντος μέ τήν ἀλεποῦ καί τόν γάϊδαρο. Ἐν ὀνόματι τῆς συμμαχίας, ὁ γάϊδαρος, πού εἶναι φυτοφάγο ζῶο, συμμετέχει σέ μία ἐπιχείρηση ἀπό τήν ὁποία δέν πρόκειται νά ὠφεληθῆ καθόλου: Κοινό κηνύγι. Μετά τό τέλος τοῦ κυνηγίου ὅπου ὁ ἄσχετος γάϊδαρος ἔχει συμμετάσχει ἀποφασιστικά μέ τίς ἀγριοφωνάρες του, ἡ λεία εὑρίσκεται ἐνώπιον τῶν συμμάχων καί ὁ λέων λέγει στόν γάϊδαρο νά τήν μοιράση. Μόλις αὐτός τήν μοιράζει δίκαια, σέ τρία περίπου ἴσα μέρη, ὁ λέων τόν ἁρπάζει καί τόν τρώει. Λέγει δε, στήν ἀλεποῦ, νά κάνη ἐκείνη τήν μοιρασιά. Φυσικά, ἐκείνη τά δίνει ὅλα στόν λέοντα καί γιά τόν ἐαυτό της κρατᾶ ἕνα πολύ μικρό θήραμα. "Πῶς ἔμαθες να μοιράζεις τόσο καλά;" τήν ρωτᾶ τό λιοντάρι. "Μέ ἔμαθε τό πάθημα τοῦ γαϊδάρου!"

Ἠθικό δίδαγμα πρῶτο: Δέν νοεῖται συμμαχία μεταξύ τόσο ἀνίσων μερῶν.

Ἠθικό δίδαγμα δεύτερο: Στά διεθνῆ, δέν πρέπει νά παίξουμε ἐμεῖς τόν ρόλο τοῦ γαϊδάρου καί ἡ Τουρκία τόν ρόλο τῆς ἀλεποῦς.

Ἠθικό δίδαγμα τρίτο: Στά τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, τῶν ἀπολύσεων καί τῆς ἐφεδρείας, οἱ δημόσιοι ὑπάλληλλοι εὑρίσκονται πλέον στήν θέση τοῦ γαϊδάρου που πρόκειται να φαγωθῆ, καί ἡ πολιτική ἐλίτ μέ ὅσους ἐν τέλει θά μείνουν στην δημοσιοϋπαλληλία εὑρίσκεται στήν θέση τῆς ἀλεποῦς. Ἀναμένουν νά περισσεύση γι' αυτούς, κάτι λίγο ἀπό τήν λεία, πού εἶναι ὁ ὑπόλοιπος Ἑλληνικός λαός καί ὁ ἐθνικός πλοῦτος.

Ἠθικό δίδαγμα τέταρτο: Στή ζούγκλα, ὅλοι λογαριάζουν μέ βάση τόν νόμο τοῦ ἰσχυροῦ, ἀλλά στά τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος, ὅσοι λογαριάζουν χωρίς τόν Ξενοδόχο, θέλοντας νά φορολογήσουν "τά παράθυρα καί τίς κότες" (μᾶλλον γιά νά μήν ἀπολύσουν ἀξιοκρατικά ), ΔΕΝ θά προλάβουν, ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμάς ὁ Αἰτωλός.